معرفه و نکره

معرفة و نکرة

تعریف

به اسم هایی که بر فرد یا شیء نامشخص دلالت کند نکره نامیده می شود. مانند مدرسة

به اسم هایی که بر فرد یا شیء مشخص دلالت کند معرفه گفته می شود. مانند المدرسة

معرفة

اسم ها ی زیر معرفه هستند. ( خود به خود معرفه هستند )

1.      عَلَم : اسم علم اسمی است که بر فرد یا شیء خاصی از بین یک جنس اطلاق می شود. مثلا نام محمد به یک شخص از جنس انسان اطلاق می شود.

2.      ضمیر : تمام ضمایر زبان عربی معرفه هستند. مانند  انتم، ایاک، هُنَّ، تُم، نا، کَ

3.      اشاره : همه ی اسم های اشاره معرفه هستند. مانند هذا، هذه، اولئک، هولاء

4.      موصول : اسم های موصول هم معرفه هستند. مانند  الذی، التی، مَن، ما، الذین

با دو روش می توان اسم های نکره را معرفه کرد.

1.      الـ تعریف : افزودن (الـ) به اول اسم. مانند   (الـ + مدرسة = المدرسة). در این مثال مدرسة نکره است ولی با افزودن الـ به اول آن معرفه شد.

2.      اضافه کردن : هر گاه اسم نکره را به اسم معرفه اضافه کنیم، آن اسم نکره هم معرفه می شود. مانند   (کتاب + محمد= کتاب محمد). در این مثال کتاب نکره است ولی با افزودن آن به اسم محمد معرفه شد.

نکته:

1.      اسمی که با (الـ) یا به واسطه (اضافه شدن) معرفه شده باشد ، هرگاه الـ را از اول آن حذف کنیم یا از حالت اضافه شدن خارج شود نکره می گردد.

2.      معمولا و نه همیشه اسم نکره تنوین دارد. کتابٌ، مدرسةً

3.      در صورتی که اسم نکره ی دارای تنوین به اسم معرفه اضافه شود. تنوین آن از بین می رود. مانند

کتابٌ + الرجل = کتابُ الرجل